ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ: ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
της ΑΘΗΝΑΣ ΣΧΙΝΑ
Βαθιά νοσταλγία και μια διάθεση παιγνιώδους ανατροπής χαρακτηρίζει, εκτός των άλλων, και τα έργα ζωγραφικής του Αχιλλέα Χρηστίδη που παρουσίασε στην πρόσφατη έκθεσή του. Κήποι μέσα σε θάλασσες και λίμνες μέσα σε κήπους της ουτοπίας, με δέντρα που μοιάζουν με σύννεφα και σύννεφα που θυμίζουν σμήνη πουλιών, οδηγούν το βλέμμα σ’ ένα σύμπλεγμα εικόνων, οι οποίες ενοποιούν τον εσωτερικό με τον εξωτερικό χώρο, τα δωμάτια περιδιάβασης του νου με τις εξοχές μιας θερινής φαντασίας, πλημμυρισμένης από το χρώμα που ζωντανεύει ηδονικά τα τροπικά αυτά τοπία. Ο Αχιλλέας Χρηστίδης ζωγραφίζει ιδιότυπα τοπία, με έναν μικρόκοσμο που επαναστατεί αλλάζοντας τις κλίμακες με εκείνες του μακρόκοσμου. «Και έσονται τα έσχατα πρώτα», υποσημαίνει πίσω από μια σημασιολογική προοπτική ο ζωγράφος, που φιλοτεχνεί (μέσα από τη δήθεν αφέλεια ενός παιδιού) τα τοπία του εικονοποιώντας ερανίσματα της φαντασίας, των παραμυθιών και της καθημερινότητας, η οποία περισώζεται μέσα σε μία κιβωτό, την ώρα της καταστροφικής αναγέννησης του κόσμου. Ο «κόσμος» του Αχιλλέα Χρηστίδη συγκροτείται από τα ιδιόλεκτα άλματα που διατηρεί η αφηγηματικότητα των ιστοριών στα comics. Στα έργα ωστόσο δεν υπάρχουν οι δραματοποιημένες ιστορίες, αλλά διαπλοκές αντικειμένων και καταστάσεων του υπερβατικού, που δημιουργούν έναν καινούριο μύθο συναιρέσεων του πιθανού με το παράδοξο, του εξωτισμού με την ουτοπία.
Μοτίβα μέσα σε μοτίβα, τα τοπία του Αχιλλέα Χρηστίδη, γεμάτα με καταρράκτες, ποτάμια και νερά, γεφυρώνουν τις εποχές της προϊστορίας με τη μετα-ιστορία, μέσα από τη διαστρωματική ανάγνωση συμβολισμών και αλληγοριών, που αποκαθηλώνονται. Χιούμορ, υπονόμευση της σοβαροφάνειας, σκωπτικός λυρισμός, ποιητική αυθαιρεσία και δημιουργική ευρηματικότητα προσθέτουν στα τοπία αυτά μια εσωτερική ένταση και μια ρευστότητα νοήματος που ξεπερνά τις εντάσεις και τη ρευστότητα της κινηματογραφικής ματιάς, με νύξεις social και exotic fiction.
ΑΘΗΝΑ ΣΧΙΝΑ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2000.